Załoga twierdzy zamojskiej przystąpiła do powstania już kilka dni po jego wybuchu – 5 grudnia 1830 roku. I broniła się do ostatniego dnia zrywu, kapitulując jako ostatni punkt oporu w kraju.
Po wojnach napoleońskich, zakończonych ostatecznie Kongresem Wiedeńskim w 1815 roku, Zamość znalazł się pod zaborem rosyjskim, w granicach utworzonego Królestwa Polskiego, potocznie zwanego Kongresówką. Władze carskie wyznaczyły mu rolę potężnej twierdzy i państwowego więzienia. Po ostatecznym podpisaniu układu w 1821 r. z Ordynacją Zamojską o upaństwowieniu Zamościa, nastąpiła ogromna modernizacja, rozbudowa i unowocześnienie twierdzy oraz wielka przebudowa miasta, aby całkowicie podporządkować wszelką jego zabudowę wymogom nowoczesnej fortecy. W latach 1826-1830 większość tych prac została zakończona. Rosjanie jednak nie przypuszczali, że już niebawem Polacy wykorzystają siłę nowoczesnych fortyfikacji przeciwko zaborcy.
Więcej o wydarzeniach z 1830 roku przeczytasz w aktualnym wydaniu Kroniki Tygodnia.
Napisz komentarz
Komentarze