Zamość: Miejsca w ratuszu - nowa wystawa fotografii

Ewa Andrzejewska urodziła się 28 stycznia 1959 r. To absolwentka Uniwersytetu Wrocławskiego oraz Wyższego Studium Fotografii w Warszawie. Od 1996 r. należała do Związku Polskich Artystów Fotografików (nr leg. 719). Zawodu fotografa uczyła się w zakładzie Zenona Auksztulewicza w Zgorzelcu. W 1983 r. podjęła pracę w Domu Kultury w Zgorzelcu, jako instruktor fotografii. Prowadziła klub fotograficzny „Nadir”.

Reklama

W 1990 r. przeprowadziła się do Jeleniej Góry i jako instruktor fotografii rozpoczęła pracę w Wojewódzkim Domu Kultury w Jeleniej Górze (późniejszym Regionalnym Centrum Kultury i od 2002 r. Jeleniogórskim Centrum Kultury). Wraz z Wojciechem Zawadzkim, który pracował w Jeleniogórskim Domu Kultury na równoległym stanowisku instruktora fotografii, zajmowała się organizacją Biennale Fotografii Górskiej w Jeleniej Górze (od VII do XIX edycji), z towarzyszącymi mu plenerami górskimi w Karkonoszach, Górach Stołowych i Rudawach Janowickich.

Była również współorganizatorką Jeleniogórskiej Wszechnicy Fotograficznej oraz wystaw fotografii w Galerii „Korytarz” przy JCK w Jeleniej Górze. Wspólnie z W. Zawadzkim zajmowała się organizacją Wyższego Studium Fotografii w Jeleniej Górze, przekształconego następnie w Jeleniogórską Szkołę Fotografii.

W fotografii interesował ją szeroko pojęty krajobraz. Fotografie górskie wykonywała w Karkonoszach, Rudawach Janowickich, Górach Stołowych, Pieninach i Tatrach. Ważne miejsce w jej twórczości zajmował również krajobraz miejski. Wiele jej fotografii powstało w Jeleniej Górze i jej najbliższych okolicach. W Maciejowcu wykonała cykl fotografii w parku, z kaplicą i pałacem. Jako stypendystka Ministra Kultury i Sztuki wykonała wiele fotografii z okolic Jeleniej Góry: Kromnowa, Lubawki, Kilkanaście jej fotografii powstało poza Jelenia Górą, m. in. w Warszawie i Krakowie (cykl z Kazimierza), a z bardziej egzotycznych – na greckiej wyspie Santorini. Fotografowała naturę: trawy, paprocie, drzewa.

Ważną częścią jej pracy artystycznej była działalność portretowa. W latach 90. we współpracy z etnologiem Henrykiem Duminem, zrealizowała fotograficzny cykl pt.: „Artyści wiejscy”, z portretami artystów ludowych. 100 fotografii tego zestawu znajduje się w zbiorach Muzeum Narodowego we Wrocławiu. W garażu przy ul. Daszyńskiego zorganizowała studio portretowe, które nazwała imieniem Witkacego. Wykonała w nim wiele portretów osób, z którymi była zaprzyjaźniona. Przez całe życie wykonywała również autoportrety.

Fotografie wykonywała wyłącznie tradycyjną metodą, za pomocą kamer wielkoformatowych – Icą o formacie kliszy 9x12 cm lub Toyo o formacie 4 x5 cali. Fotografie z negatywów wykonywała na papierze fotograficznym w ciemni; odbitki tonowała. Prezentowała zarówno styki jak i powiększenia.
Zmarła 21 sierpnia 2017 r.

Od 1989 r. zrealizowała wiele wystaw indywidualnych w kraju i za granicą, brała udział w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych, uczestniczyła w najważniejszych wystawach polskiej fotografii w kraju i za granicą.

Wojciech Zawadzki urodził się 24 czerwca 1950 r. we Wrocławiu. Jak opowiadał z właściwym sobie poczuciem humoru, o wybranej drodze życia zadecydowała wygrana lornetka w konkursie fotograficznym czasopisma „Światowid”. Od tego momentu fotografia była najważniejszą dziedziną jego działalności. Studiował geografię. W latach 1973 – 1984 pracował w Instytucie Automatyki Systemów Energetycznych jako laborant i fotochemik.

Zainteresowania fotografią rozwijał we Wrocławiu, w Dolnośląskim Towarzystwie Fotograficznym oraz w Galerii Foto-Medium –Art. we Wrocławiu kierowanej przez Jerzego Olka. Uprawiał fotografię od lat 70. i wywarł duży wpływ na ukonstytuowanie się nurtu „fotografii elementarnej” oraz „fotografii czystej”. W latach osiemdziesiątych internowany za działalność opozycyjną. W 1991 r. wstąpił do ZPAF (nr leg. 667). Przez kilka kadencji był kierownikiem Karkonoskiego Oddziału Okręgu Dolnośląskiego ZPAF.

Jeszcze jako mieszkaniec Wrocławia często bywał w Karkonoszach. Uczestniczył w plenerach w Domku Myśliwskim, we wszechnicach Jeleniogórskiego Towarzystwa Fotograficznego, był jednym z autorów wystawy „Karkonosze wielorakie” pokazanej w 1978 r. w Muzeum Okręgowym w Jeleniej Górze. W 1984 r. przeprowadził się do Jeleniej Góry i zatrudnił jako instruktor fotografii w Wojewódzkim Domu Kultury w Jeleniej Górze, przekształconym następnie w Regionalne Centrum Kultury i od 2002 r w Jeleniogórskie Centrum Kultury. Jako instruktor fotografii zajmował się organizowaniem Biennale Fotografii Górskiej od 1986 r. do 2016 r. ( od IV do XIX edycji) oraz towarzyszących Biennale wystaw, plenerów w górach (najczęściej w Samotni, ale także w Wojkowie, Kliczkowie, Jagniątkowie, Maciejowcu, Karłowie, na Szrenicy, Odrodzeniu, w Strzesze Akademickiej i w Trzcińsku).

Przez 25 lat kierował programem wystaw Galerii „Korytarz” JCK, którą założył w 1989 r. Pierwszą wystawą inauguracyjną działalności Galerii „Korytarz” była prezentacja fotografii Ewy Andrzejewskiej. Jedną z wystaw rozpoczynających 25 lecie Galerii w 2016 r. była również wystawa Ewy Andrzejewskiej. Wojciech Zawadzki pisał prawie wszystkie teksty do katalogów wystaw Galerii Korytarz, zajmował się opracowaniem graficznym i wydawaniem katalogów galerii. Zajmował się również organizacją i prowadzeniem Wszechnicy Fotograficznej.

Od 1990 r. w działalności fotograficznej i edukacyjnej współpracował z Ewą Andrzejewską, która rozpoczęła pracę na równoległym stanowisku instruktora fotografii w Wojewódzkim Domu Kultury w 1990 r.

Wojciech Zawadzki skupiał wokół siebie grupę ludzi zajmujących się fotografią, która w niedługim czasie została przez krytyków określona jako „jeleniogórska szkoła fotografii”.

Zmarł 22 czerwca 2017 r. w Jeleniej Górze po ciężkiej chorobie. Był autorem wielu wystaw indywidualnych, od końca lat siedemdziesiątych uczestniczył w najważniejszych wystawach polskiej fotografii w kraju i za granicą.

Zamojska wystawa prac tych dwojga artystów została zorganizowana dzięki finansowemu wsparciu samorządu Zamościa. Ekspozycja będzie czynna do początku września.