historia

Ulica Kolegiacka należy do najstarszych w Zamościu. Została wytyczona prawdopodobnie jeszcze w 1580 r. Jej nazwy na przestrzeni lat zmieniały się. Na początku zwano ją Młyńską. Później funkcjonowała jako ulica Farska, Kościelna, Kolegiacka, a w 1927 r. przemianowano ją na Stanisława Przybyszewskiego.

Ulica Świętego Piątka w Zamościu ma długość ok. 940 metrów. Stoją przy niej obecnie głównie domy jednorodzinne, duży Pawilon Handlowy "Marcin" i sklep PSS "Społem" oraz Masarnia "Sikora". Można tam także zobaczyć jedną z najdziwniejszych kapliczek na Zamojszczyźnie. Jest ona fascynująca!

Opowieść o dziewczynie, która w dramatycznych okolicznościach zginęła w 1920 r. podczas walk pod Hrubieszowem.

W grudniu 1653 r. w Zamościu odbyła się ponura egzekucja.

Zdjęcia Wincentego i Teodozji Podolaków przeleżały na strychu przez ponad 70 lat. W 2018 roku dzięki wsparciu Urzędu Gminy w Skierbieszowie udało się je wydać w obszernym albumie pt. "Skarb znaleziony na strychu". Właśnie kolejne zdjęcia rozpoznała Lidia Zyk z Gniezna.

Aleja Wojska Polskiego w Zamościu ma stary rodowód. Uważa się, że jej wschodni odcinek został wytyczony jeszcze w XVIII w. Prawdopodobnie łączyła ona dawny trakt lubelski z traktem skierbieszowskim. Natomiast odcinek zachodni tej jednej z najważniejszych i najczęściej uczęszczanych ulic miasta powstał w latach 20. XIX w.

Ulica Browarna, to zamojski Eden robotników, wyrobników, drobnych rzemieślników. Ale przecież byli to autentyczni zamościanie, żyjący wprawdzie w kręgu własnej subkultury, w obrębie naszej ulicy, lecz i wpływający na kształt miasta, choćby jako elektorat w czasie wyborów, a także jako parafianie Kolegiaty – pisała Maria Matuszewska w książce pt. "Miniony czas ulicy Browarnej w Zamościu".

Pierwszą zbrojną akcję Organizacja Bojowa PPS przeprowadziła 13 listopada 1904 r. na warszawskim placu Grzybowskim. Bojowcy dali o sobie znać także na Zamojszczyźnie

Według wojskowych planistów Zamość miał stanowić głębokie zaplecze frontu. Tu w "bezpieczne miejsce" w obliczu wojny trafiły zbiory rodziny Tarnowskich, archiwalia i skarby z katedry pelplińskiej oraz słynny obraz Jana Matejki. Same kolegiackie kosztowności schowano na cmentarzu parafialnym, w grobowcu rodziny Rzemieniuków.

Przy ul. Pereca stoją monumentalny gmach dawnej Akademii Zamojskiej i okazała oficyna ratusza, w której działało kiedyś ponure więzienie. W sąsiedztwie można zobaczyć zabytkową synagogę, przy której funkcjonował niegdyś zarząd gminy żydowskiej, czyli kahał. Jeszcze w latach 60. ub. wieku czuło się tutaj unikatowy, wielokulturowy klimat dawnej Rzeczpospolitej. Co z niego pozostało?

Zacznie się mszą świętą, a zakończy piknikiem - tak działacze Polskiego Stronnictwa Ludowego będą dzisiaj (piątek, 12 lipca) obchodzić Dzień Walki i Męczeństwa Polskiej Wsi. Uroczystości odbędą się w Żukowie w gminie Miączyn.

W zeszłym roku obchodziliśmy 75. rocznicę ludobójstwa dokonanego przez ukraińskich nacjonalistów na polskich mieszkańcach Wołynia. W tym roku mija 75 lat od banderowskich mordów na Polakach z Lubelszczyzny. Do okrutnych zbrodni doszło m.in. w Łubczu, Poturzynie, Prehoryłem, Oszczowie i Tarnoszynie. Nie można o nich zapomnieć!

W miejscu, gdzie dzisiaj istnieje popularna ulica Akademicka w 1580 r. funkcjonował duży, niezabudowany plac. Wytyczono go pomiędzy miejską zabudową Starego Miasta w Zamościu, a dziedzińcem pałacowym, który zresztą był co jakiś czas przebudowywany. Plac ów nazywano Zamkowym, a od XIX w. – placem Parad.

Ta część miasta tętni życiem, zmienia się, rozrasta. Ulica Peowiaków w Zamościu ma też niezwykłą historię.

W pierwszy kwietniowy weekend kilkunastu pasjonatów ze Stowarzyszenia Lubelska Grupa Poszukiwaczy szukało pod Hrubieszowem śladów krwawych walk, które latem 1915 r. stoczyli tam żołnierze trzech armii: pruskiej, austriackiej i rosyjskiej. Przez dwa dni przeczesali wykrywaczami do metali kilkadziesiąt hektarów lasów i łąk w okolicach wsi Szpikołosy.