zamojskie-ulice

Ulica Janowicka na osiedlu Janowice w Zamościu zachowała swój rolniczy i podmiejski charakter. Niewiele osób zdaje sobie jednak sprawę, że funkcjonował tam kiedyś browar, młyn, karczma czy okazały ogród włoski. Nic nie zostało również z zaprojektowanego w stylu rokokowym pałacyku.

Obwodnica Hetmańska w Zamościu nie tylko na mapie wygląda imponująco. Łatwo tam trafić. Gdy wjeżdżamy do miasta od strony Tomaszowa Lub., skręcamy z ul. Lwowskiej na Aleje Jana Pawła II. Dalej mijamy Rondo Honorowych Dawców Krwi i wjeżdżamy na ul. Legionów, którą docieramy aż do ul. Lubelskiej. Obwodnica liczy w sumie ok. 6,6 km.

Do przedstawicieli tego zawodu należało ucinanie nozdrzy skazańcom, wyrywanie języków oraz m.in. uganianie się za bezpańskimi psami. Takich pomocników kata zwano czyścicielami, ale także hyclami czy rakarzami. Podobno mieli swoją siedzibę m.in. przy ul. Kresowej w Zamościu. Hycle nigdy nie byli w społeczeństwie poważani.

Ta stara, niepozorna uliczka łączy ul. Bazyliańską z Solną w Zamościu. Pierwotnie nosiła nazwę Szewska, w XVIII i XIX wieku funkcjonowała jako Reformacka, a od 1935 r. – Przyrynek. Ulica ma rzemieślniczą i kupiecką tożsamość. I swoich miłośników.

W 1648 roku Zamość przeszedł poważną, wojenną próbę. Uważa się, że połączone siły tatarsko-kozackie, które próbowały zdobyć twierdzę liczyły w sumie od 40 do 60 tys. żołnierzy, a dawni kronikarze wspominali nawet o 100 tysiącach! Była to olbrzymia potęga. Ich wódz Bohdan Chmielnicki straszył dzielnych obrońców Tatarami dowodzonymi przez znanego z kart sienkiewiczowskiej „Trylogii” Tuhaj-Beja.

Ulica Lwowska w Zamościu została wytyczona w 1835 r., a już dwa lata później miała w znacznej części solidną nawierzchnię klinkierową. Wybudowano przy niej ważną stację pocztową. Był to budynek okazały, mający symbolizować urzędową powagę i solidność Królestwa Polskiego.

Ulica Powiatowa w Zamościu powstała w XVII wieku. Kiedyś była częścią starego traktu skierbieszowskiego. Można było nią jednak dojechać nie tylko do Skierbieszowa, ale także wybrać się w kierunku Chełma, Grabowca, Sitna i wielu innych miast i wsi dawnej Rzeczpospolitej. Kiedyś była to popularna droga będąca także osią Przedmieścia Skierbieszowskiego.

Ulica Graniczna w Zamościu powstała około 1880 roku. Pierwotnie łączyła lubelski wyjazd z drogą skierbieszowską, czyli późniejszą ul. Powiatową. Wytyczała zewnętrzną linię drugiego obwodu strategicznego twierdzy Zamość oraz przez wiele dziesięcioleci także granicę miasta. Stąd zapewne nazwa nadana jej w 1952 roku. Tutaj rodził się zamojski przemysł meblarski.

Ulica Strefowa jest boczną ul. Szczebrzeskiej. Powstała w 2011 r. na terenach inwestycyjnych zamojskiej podstrefy ekonomicznej. Jej historia jest jednak znacznie dłuższa. W tym miejscu funkcjonowało kiedyś duże i sławne gospodarstwo zamojskiej szkoły rolniczej. W 1927 r. odwiedził je Ignacy Mościcki, prezydent RP.

Stare „młyny wietrzne” zwane wiatrakami były ważnym, czasami dominującym, elementem roztoczańskiego krajobrazu. Jeden z ich działał na dawnych przedmieściach Zamościa: przy ul. Infułackiej – dawnej drodze stabrowskiej.

W tym odcinku zapraszamy Was na ulicę Kamienną w Zamościu.

Ulica Wierzbowa powstała w połowie lat 20. ub. wieku. Łączy ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego z ul. Hrubieszowską. Jej historia związana jest z zamojskimi dorożkarzami. Przed II wojną światową mieszkało ich w tej części miasta aż siedmiu.

Ulica Mikołaja Reja ma ponad 400 metrów długości i wraz z ul. Ogrodową stanowi podłużną oś zamojskiego Nowego Rynku. Jest ona obecnie jednym z najruchliwszych i najważniejszych zakątków miasta. Ma także tragiczną i zapomnianą historię.

Na działkach pomiędzy ulicami Peowiaków, marszałka Piłsudskiego oraz Jana Kilińskiego w Zamościu istnieje kilka bezimiennych uliczek. Na mapach są opisane jako „szpitalne drogi wewnętrzne”. Funkcjonował przy nich kiedyś Szpital św. Mikołaja, a obecnie działa Zamojski Szpital Niepubliczny.

Gdy patrzymy na mapie na ulicę Koszary w Zamościu, możemy być nieco zdziwieni. Właściwie ulica stanowi tam rodzaj „kratki” zlokalizowanej wokół głównego ciągu prowadzącego z ul. Piłsudskiego do bramy koszar. Ulica została wytyczona w 1905 r. podczas budowy koszar dla carskich wojsk. Przed II wojną światową nosiła ona nazwę „Koszary Lubelskie”, a w latach 60 ub. wieku przemianowano ją na ul. Michała Wójtowicza ps. Zygmunt.